هپاتیت ویروسی
عامل بیماری هپاتیت ویروسی، یک ویروس است و ابتدا می‌تواند مانند یک سرماخوردگی بروز کند. ولی بیماری مزمن هپاتیت «C» بر عکس سرماخوردگی معمولی به علت از کار افتادن کبد و مشکل بودن درمان می‌تواند حیات بیمار را تهدید کند.
بیشتر مبتلایان به هپاتیت از نوع C و B علایمی ندارند. برخی از بیماران، نشانه‌های معمولی عفونت ویروسی را نشان می‌دهند، مانند خستگی، دل درد، درد عضلانی و تهوع و بی اشتهایی، ولی در موارد پیشرفته علایم نارسایی کبدی بروز می‌کند که شامل تورم شکم، اندامها، یرقان و خونریزی‌های گوارشی است.

راههای انتقال
این ویروس بیشتر از راه تماس با خون افراد آلوده منتقل می‌شود؛ همچنین این روشها می‌تواند سبب انتقال این ویروس شود:
ارتباط جنسی با افراد آلوده ، استفاده از سوزنهای آلوده که به عنوان سرنگ استفاده می‌شود، بویژه در افراد معتاد به مواد مخدر تزریقی و همچنین سوراخ شدن بدن با هر وسیله تیز یا سوزن آلوده (خالکوبی غیر بهداشتی یا حجامت به روش آلوده)، استفاده از لوازم شخصی به صورت اشتراکی، دریافت فراورده‌های خونی و پلاسمای آلوده که در ایران بیشتر در بیماران تالاسمی و هموفیلی دیده می‌شود.

آنها که بیشتر در خطرند
کسانی که در برابر آلودگی با ویروس هپاتیت هستند، عبارتند از:
-کارگزاران بهداشتی
- افرادی که از نظر جنسی بی‏بندوبارند.
-کسانی‌که از مواد مخدر تزریقی استفاده می‏کنند.
- افرای که خالکوبی کرده‏اند.
- افرادی که خون یا فراورده‏های خونی آلوده دریافت کرده‌اند.
- بیماران هموفیلی
- افرادی که در تماس نزدیک با شخص آلوده هستند (اعضای خانواده)، کسانی که با شخص آلوده تماس جنسی دارند و در یک سوم موارد، منشأ عفونت ناشناخته باقی می‏ماند.

پیشگیری
برای پیشگیری از انتشار این ویروس، انجام این کارها الزامی به نظر می‌رسد:
زخم و بریدگی‌های پوست را خودتان پانسمان کنید. برای پانسمان زخم از دستکش استریل استفاده شود . در صورتی که به این بیماری مبتلا هستید، خون، پلاسما و اعضای بدن و بافت اهدا نکنید .از ریش‌تراش، مسواک و لوازم آرایشی یا لوازم شخصی دیگران به طور مشترک استفاده نکنید.به یاد داشته باشید بجز واکسن نوع B این بیماری، این بیماری واکسن و درمان کامل ندارد.

پاسخ به دو پرسش مهم

1) آیا می‏توانم سایرین را آلوده کنم؟
بیشتر افراد مبتلا به هپاتیت می‏توانند دیگران را آلوده کنند. هپاتیت B و C به صورت معمول از راه تماس با خون یا فراورده‏های خونی آلوده یا سوزن یا چیزهای تیز دیگر مانند تیغ و ماشین ریش‏تراشی، از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود.
هپاتیت B با استفاده مشترک از مسواک یا سوهان ناخن نیز می‏تواند منتقل شود. واکسن برای کمک به حفاظت افراد در برابر هپاتیت B در دسترس است. پزشکان ممکن است توصیه کنند همه افراد خانواده شما واکسینه شوند. هپاتیت C بندرت از راه تماس جنسی، از مادر به نوزاد یا سایر افراد خانواده انتشار می‏یابد و در این مورد واکسنی وجود ندارد.

2) آیا هپاتیت بر روند زندگی من تأثیردارد؟
باید به خاطر داشته باشید تنها شما گرفتار این بیماری نیستید. بیش از 4 میلیون نفر در ایالات متحده با یکی از انواع هپاتیتهای ویروسی آلوده هستند. در کشور ما 5/2 میلیون نفر به هپاتیت آلوده هستند و بیشتر این افراد از مشکل خود آگاه نیستند.
اگر شما در حال درمان با «انترفرون‏الفا» هستید، می‏توانید کار کنید و سفرهم بروید. فقط همیشه دارو را به همراه داشته باشید. نگرش شما نسبت به بیماری و چگونگی پذیرش آن وضعیت شما را تعیین می‌کند. هر چه دید مثبت‏تری داشته باشید وضعیت عمومی شما بهتر خواهد بود. فقط به خاطر بسپارید صبوری و پایداری در درمان به شما کمک می‌کند، حداکثر بهره را از «اینترفرون‏الفا» ببرید.

قابل توجه خانمها
بیماری‌های خونی در آرایشگاه‌ها از راه خراشهای پوستی از فرد بیمار به فرد سالم انتقال می‌یابد و مهم ترین این بیماری‌ها ایدز و هپاتیت است.

«انتقال ویروس ایدز و هپاتیت از راه بریدگی‌های جزیی هنگام آرایش مو و ناخنها انجام می‌شود و چنانچه تیغ، سوهان، وسایل مانیکور و پدیکور، قیچی به این ویروس‌ها آلوده باشند و ویروسها از یک خراش پوستی به بدن فرد وارد شود، ایدز و هپاتیت جان فرد را تهدید می‌کند.»

پیشگیری از بیماری‌های خطرناک کار سختی نیست، زیرا با همراه داشتن وسایل شخصی مانند قیچی، حوله، شانه، سوهان و تیغ می‌توان جلوی انتقال ایدز و هپاتیت را گرفت و برای انجام مانیکور و پدیکور نیز باید به سالنهایی بروید که از ضدعفونی شدن وسایل شان مطمئن و آگاه باشید، زیرا بجز ویروس ایدز و هپاتیت، قارچهای پوستی هم با این وسایل منتقل می‌شوند.

 هشدار های بهداشتی

 رفتارهای پرخطر جنسی هم اکنون مهم‌ترین راه انتقال هپاتیت B در کشور است و بیش از 15 درصد افرادی که رفتارهای پرخطر جنسی داشته‌اند به این بیماری مبتلا شده‌اند.
 برای کاهش احتمال انتقال هپاتیت B از راه رفتارهای پرخطر جنسی لازم است به جوانان آموزش داده و آگاهی و دانش آنان افزایش داده شود؛ همچنین واکسیناسیون گروه‌های پرخطر مانند مبتلایان به دیابت، تالاسمی، هموفیلی، معتادان تزریقی و شاغلان در حرفه‌های پزشکی از دیگر راه‌های کاهش احتمال انتقال این بیماری است.